Bakmak ve Görmek

Şevket Dağ. İsmini duymamış olanlar için, yaşamını ve hayata bakış açısını incelemeye değer bir ressam. Bu hafta Bozlu Sanat Galerisi’nde kızımla birlikte 65 eserini, muhteşem öğretmen Emel Niğdeli eşliğinde inceledik. Şevket Dağ, 1875-1946 yılları arasında yaşamış, oldukça çalışkan, işine tutkuyla bağlı, sevilen biri olarak anılmış hep. Hayatını incelerken ilgimi en çok aşağıdaki anısı çekti:

“Ben bir tabloya başladığım zaman yanımda top patlatsalar, yetmiş yedi mahallenin bekçisi etrafımı sarıp yetmiş yedi davulu hep birden tokmaklasalar umursamam bile. İşime bakarım. En kalabalık yerlerde oturup tablomu yaparım... sokakta çalışırken kalabalık etrafımı sarar da farkında bile olmam... tablo bitince bir de arkama bakarım ki... vay,vay, vay..ordu.. Kadın, erkek, çoluk çocuk hepsi arkamda... fakat bana ne... Mesela oturup Kapalıçarşı içinde resim yaparım...Hemde ta ortasında... Düşünün o kalabalığı, düşünün çarşının ortasına kurulup resim yapmayı...etrafım mahşer olsa aldırış bile etmem... Sanatta utanmak, sıkılmak, pısırıklık etmek mevzuubahis değildir’’

Bu anıyı okuyunca aklınıza belki Mihaly Csikszentmihály’nin “Akış” teorisi gelmiştir, çünkü benim öyle oldu. Csikszentmihály de başta sanatçılardan esinlenerek araştırmaya başlamış zaten bu “akışta kalma” konusunu. Tüm dünyada yankı bulan teorisinin de yola çıktığı sorusu şuymuş: “Nasıl olur da sanatçılar bir eser üzerinde yemeden, içmeden, hatta uyumadan çalışabiliyor?” Sanki Şevket Dağ’ın yukarıdaki sözünü araştırıyormuş gibi hissettiniz mi siz de?

Bakmakla görmek arasındaki farkı anlatan ilk ressammış Şevket Dağ. Koçlukta da potansiyelimizi keşfederken veya “akış” alanımızı ararken asıl konu içimizi “görmek”, ve bu da ancak sanatla mümkün… Sadece iyileştirici etkisi değil, soyut düşünmeyi sağlamak, kafamızı açmak için de oldukça etkili bir araç sanat. Yazdığımız on dakikalık yazıda, dinlediğimiz yedi dakikalık müzikte, çizdiğimiz beş dakikalık resimde, anlık inceledeğimiz her fotoğrafta… Farklı konu ve durumlarda bize iyi gelen, başka açılardan düşünmeyi, anlamayı, hayal etmeyi tetikleyen bir tarafı var sanatın.

Özünüzü gördüğünüz yolda yeni başlangıçlara cesaretle adım atabildiğiniz güzel günlere...